Begin 2016; boerlief heeft een loods nodig voor zijn machines. Ze staan al wat winters buiten en dat is niet bevorderlijk voor de algehele productiviteit op de boerderij. Roestige toestanden en uren sleutelen verder, hakken we de knoop door. We bouwen een loods. Aangezien de machines er voornamelijk ’s winters in staan, lijkt het eeuwig zonde en ver van m’n bed. Dat moet beter kunnen. Dus maakte deze boerin een rekensommetje: 1+1+1=3!
We bouwen een loods, die ’s zomers werkeloos is + we mogen wat bedden verhuren volgens het bestemmingsplan (die weer aan de kant moeten voor de machines!)+ we houden van oude dingen praktisch. De uitkomst is een indoor camping! Een indoor camping??
Praktisch ingesteld, enorm creatief, de nodige bouwervaring en een beetje lef/naïviteit, waren nodig om 3 jaar later de deuren te openen!
Wat een proces; alle hulptroepen en instanties hebben ons enthousiast ondersteund. Het idee was simpelweg tè leuk om er niks mee te doen. Maar hoe dat er nou uit moest komen te zien… daar hadden boerlief en de meeste bouwvakkers geen idee van. Gelukkig hield iedereen zich aan het bouwplan en waren er 3 jaren om unieke items te verzamelen. Van 4 oldtimer caravans tot aan de originele bloemetjesservies van je oma! We vonden handdoek rekjes en douchegordijnen -nog nieuw in de verpakking!- uit de jaren ’60 en ’70.
Verzamelen werd een feestje. Stoffen om de interieurs zo origineel mogelijk te maken werden gevonden. Oude kleurrijke tegels -in het oorspronkelijke en inmiddels fragiele doosje- kwamen in grote getalen. De postbezorgers reden af en aan!
Terwijl de zolder langzaam voller kwam te staan, werd achter op het erf begonnen met de bouwwerkzaamheden. Vergunningen waren rond en heipalen weer leverbaar. In december 2018 stond het grootste gedeelte van de loods. Een mijlpaal, want vanaf dat moment konden onze 2 oudste en slechtste caravans naar binnen. Droog! En door met de volgende uitdaging… oldtimer caravans opknappen.
De retro badkamers en keukens kregen vorm èn kleur! Bedenkelijk keken sommige bouwmannen om zich heen… maar toch, die caravans weer strak in de lak, het kunstgras eronder en die enorme glazen schuifpui met een kilometers groen uitzicht…
In juli konden we eindelijk de zolder leeg halen; het leek wel Sinterklaas! Doos na doos, trap na trap, en dan nog even naar de andere kant van het erf. Kilometers zijn afgelegd, grenzen verlegd, de spreekwoordelijke bloed-zweet-en-tranen, maar we hebben vast gehouden aan ons ei! Eind juli 2019 kwam ze uit, na een lange en bijzondere broedperiode. Een one-of-a-kind kuiken! Eentje om te delen!
Ongelooflijk trots zijn we! Maar o wat blijft het spannend! We hebben iets neer gezet wat nog niet bestaat. Zijn daar liefhebbers voor te vinden?
Vast wel: het is een plek om ‘ouderwets gezellig nieuwe herinneringen te maken.’ Wie wil dat nou niet?
